На главную

Сегодня на календаре:

website clock часы для сайта

АНТОЛОГИЯ

на сайте на Народ.Ру на Яндексе


  • Главная
  • Новости
  • Антология
  • Свободная тема
  • О художниках
  • Словарь
  • Обо мне
  • Гостевая книга
  • Авторам
  • Архив
  • Ссылки
  • Веб-мастерам


  •   Словарь
    Яндекс.Лингво



    Яндекс.Погода



      ПОДРАЖАНИЯ


      А. С. ПУШКИН

      Приложение I


      Р. БАРАДУЛИН

      ПОМНIК


      Паставіў помнік я сабе нерукатворны,
      Не зарасьце к яму людзкая сьцежка дзён,
      Вышэй узьнёсься галавою непакорны
      За стоўп Александрыйскі ён.

      Не, ўвесь я не памру — душа ў жаданай ліры
      Мой прах перажыве, адрынуўшы нябыт,
      І ў славе буду я, пакуль пад небам шчыры
      Жыць будзе хоць адзін пііт.

      Маё імя памкне ў прасьцяг Русі вялікі,
      І звыкне да яго, калі яшчэ ня звык,
      І горды ўнук славян, і фін, і покуль дзікі
      Тунгус, і стэпаў друг калмык.

      І доўга буду тым прыязны я народу,
      Што лірай добрыя пачуцьці абуджаў,
      Што ў мой няўмольны век уславіў я Cвабоду
      І літасьць да нябог гукаў.

      Пачуй, о муза, слова Боскае з пашанай,
      Ня бойся праўды ты і пра вянок ня дбай;
      Паклёп і пахвалу прымай з душой рахманай
      І спрэчкі з дурнем не ўшчынай.

     

      М. ЛУЖАНИН


      ПОМНIК

      Я помнiк сам сабе узнёс нерукатворны,
      Туды не зарасце народная трапа,
      Вышэй узняўся ён вяршыняй непакорнай
      Александрыйскага слупа.

      Не, ўвесь я не памру – душа не стане прахам,
      У лiры дарагой свой захавае жар, -
      I слаўны буду я, пакуль пад Млечным Шляхам
      Жыў будзе хоць адзiн пясняр.

      Пачуюць пра мяне ва ўсей Русi вялiкай,
      I кожны назаве той моваю, што звык,
      I горды ўнук славян, i фiн, i зараз дзiкi
      Тунгус, i друг стэпоў калмык.

      I доўга буду я за тое люб народу,
      Што ў сэрцах добрыя пачуццi абуджаў,
      Што ў жудасны мой век уславiў я свабоду
      I лiтасць к занядбаным зваў.

     

      М. РЫЛЬСКИЙ


      ПАМ'ЯТНИК

      Я пам'ятник собi воздвиг нерукотворний,
      Тропа народна там навiки пролягла,
      Олександрiйськiй стовп, в гордливостi незборний,
      Йому не досягне чола.

      Нi, весь я не умру, я в лiрi жити буду,
      Вiд праху утече нетлiнний заповiт, -
      I славу матиму, допоки серед люду
      Лишиться хоч один пiїт.

      Про мене вiдголос пройде в Русi великiй,
      I нарече мене всяк сущий в нiй язик,
      I гордий внук слов'ян, i фiнн, i нинi дикий
      Тунгус, i друг cтепiв калмик.

      I довго буду тим я дорогий народу,
      Що добрiсть у серцях пiснями викликав,
      Що в мiй жорстокий вiк прославив я свободу
      I за упалих обставав.


    Фрагмент росписи 
белофонного лекифа 
«художника Ахилла».
 Около 440 до н. э. 
Частное собрание.


    «Муза с лирой на горе Геликон»
    Словарь                          Ссылки
    О художниках
     
     
    Назад Содержание
     
     


    Почта    Для Ваших писем и произведений:     riafiana@yandex.ru


     
      Наверх
    Hosted by uCoz