|
Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem
rąk ciosany,
Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp,
Łeb buntowniczy wzniósł i wyżej w chwale stanął
Niż Aleksandra pyszny słup.
Nie wszystek umrę. Nie! Duch, w lutnię wklęty przecie
Znikomy przetrwa proch, nie będzie w ziemi gnił,
I w sławę będę rósł, póki w podgwiezdnym świecie
Choć jeden pieśniarz będzie żył.
Słuch o mnie pójdzie w dal przez całą Ruś w języki
I nazwie imię me jej każdy lud: i Fin,
I dumny Słowian wnuk, i Tunguz jeszcze dziki,
I Kałmuk, wolny stepów syn.
I naród w sercu mnie po wieczny czas utwierdzi
Za to, żem lutnią w swój nielitościwy wiek
Wysławiać wolność śmiał i wzywał miłosierdzia,
I szlachetności uczuć strzegł.
Posłusznie, muzo, czyń, co boźy duch rozkaże,
Niech cię nie nęci laur, nie straszy obelg chór,
Jednaką miarą mierź pochwały i potwarze,
A z głupcem się nie wdawaj w spór.
|
ТУВИМ Юлиан (Julian Tuwim) (1894-1953), польский поэт. Сборники стихов «Пляшущий Сократ» (1920), «Седьмая осень» (1922), «Слова в крови» (1926), «Чернолесье» (1929), «Цыганская библия» (1933), «Пылающая сущность» (1936).
Гротескная поэма «Бал в опере» (1936, издание 1946), лироэпическая поэма «Цветы Польши» (неокончена; издание 1949). Цикл «Из новых стихов» (1953).
Переводчик , в т. ч. русской и советской литературы: «Слово о полку Игореве» (1928; 1950), «Горе от ума» А. С. Грибоедова, «Ревизор» Н. В. Гоголя, поэзия А. С. Пушкина, Н. А. Некрасова, В. В. Маяковского, Б. Л. Пастернака, А. Т. Твардовского, М. Ф. Рыльского и др. Автор популярных стихов для детей, книг по истории нравов и обычаев, языка и литературы Польши.
|